Ο ορθολογισμός του νεοφιλελευθερισμού, κυρίαρχος σημέρα στον δυτικό κόσμο παντού, στην εργασία, στο κράτος, στην παιδεία, στον πολιτισμό, επαναπροσδιορίζει τα πάντα και τους πάντες κατ’ εικόνα του homo economicus. Όλες οι μορφές συμπεριφοράς εκλαμβάνονται ως οικονομικές, όλοι οι τομείς της ύπαρξης πλαισιώνονται και μετρώνται με οικονομικούς όρους και νούμερα, ακόμη και όταν αυτοί οι τομείς δεν μπορούν να αποτιμηθούν άμεσα σε χρήμα. Ο homo economicus δεν είναι το πλάσμα του Άνταμ Σμιθ που ωθείται από τη φυσική παρόρμηση "να αγοράζει, να ανταλλάσσει και να ανταποδίδει". Ο σημερινός homo economicus είναι ένα πλήρως κατασκευασμένο και κυβερνώμενο κομμάτι του ανθρώπινου κεφαλαίου, επιφορτισμένο με τη βελτίωση και αξιοποίηση της ανταγωνιστικής θέσης του, καθώς και με την ενίσχυση της (χρηματικής και μη χρηματικής) αξίας του σε όλες τις δραστηριότητές του. Τι συμβαίνει όταν τα διδάγματα και οι αρχές της δημοκρατίας ανακατασκευάζονται με αυτή τη λογική και διακυβέρνηση; Τι συμβαίνει όταν η δέσμευση για ατομική και συλλογική αυτοδιοίκηση, καθώς και για θεσμικά όργανα που τη στηρίζουν υπερφαλαγγίζεται και στη συνέχεια εκτοπίζεται από την αποθέωση της αξίας του κεφαλαίου, της ανταγωνιστικότητας και των αξιολογήσεων της πιστοληπτικής ικανότητας; Τι συμβαίνει όταν οι πρακτικές και οι αρχές του δημόσιου λόγου, της σκέψης, του δικαίου, της λαϊκής κυριαρχίας, της συμμετοχικότητας, της εκπαίδευσης, των δημοσίων αγαθών και του διαμοιρασμού της εξουσίας υποβάλλονται σε οικονομικοποίηση;